"taytish megalh, den yparxei allh"

akolouthei ena keimeno pou mou arese PARA POLY kai me to opoio omologw oti taytizomai 100%

"To the moon and back"
by Lady Invalid
( http://spasmenosmpaglamas.blogspot.com )

Δε μ' αρέσει όταν σοβαρεύω. Αγαπάω το χαζοχαρούμενο εαυτό μου, που πειράζει συνέχεια τους άλλους και είναι μες στη βλακεία. Δε σκέφτεται τίποτα, απολαμβάνει την κάθε στιγμή και δεν κρατάει κακία. Ή και να κρατήσω, παύει να με απασχολεί. Μεγαλώνοντας όμως και ζώντας κάποια πράγματα παραπάνω, κάποιες απογοητεύσεις από εκεί που δεν το περιμένεις, συνειδητοποιείς πως δε μπορείς να είσαι πια ο ίδιος. Μπορεί σχεδόν όλα να πάνε καλά, να διασκεδάζεις, να είσαι υγιής κι όμως να σου λείπει αυτό το γαμημένο κάτι που θέλεις περισσότερο από ό,τι έχεις, αλλά το σύμπαν, όντας μεγάλη πουτάνα (τεραστιαίων διαστάσεων), να κάνει τα πάντα για να μην το αποκτήσεις. Εκεί είναι που απορείς όταν πιάνεις τον εαυτό σου να σκέφτεται ενώ κανονικά θα έπρεπε να μη σε απασχολεί, ή να σε απασχολεί κάτι άλλο. Και να νευριάζεις ακόμα περισσότερο όταν, ενώ νομίζεις ότι όλα ξεπερνιούνται, με πολλή προσπάθεια, το να ξαναγυρίσουν είναι υπόθεση δευτερολέπτων...