Αγαπητε Θεμη και Ολγα,
το σκεφτηκα αυτο που μου ειπατε και κατεληξα:
Αυτο που εχω ζησει και ζω βασιζεται φυσικα και στην ευκολια του γεγονοτος πως οι ανθρωποι γυρω μου, με αγκαλιασαν με αγαπη και με στηριζουν στα βηματα μου ακομα και αν δεν κατανοουν παντα τον τροπο ζωης που εχω επιλεξει.
Εκει καποιος θα πει πως ειμαι απλα πολυ τυχερος...
Ε οχι ρε πουστη!
Για να μην γαμο ξεχνιομαστε, τη σταση αυτη προς εμενα την εχουνε αυτοι οι ανθρωποι οχι επειδη ξυπνησαν ετσι μια ωραια πρωια, ουτε επειδη ειναι αποκλειστικα θεμα τυχης!
Τις σχεσεις αυτες τις εχω καλλιεργησει και την αγαπη αυτη την εχω κερδισει με ευκολιες ΑΛΛΑ και δυσκολιες.
τη θεση στην οποια βρισκομαι να μπορω να ειμαι αυτος που ΕΠΙΛΕΓΩ να ειμαι και να ειμαι ελευθερος να εκφραστω μαζι τους δεν μου τη χαρισε κανενας.
Οποιος λοιπον πιστευει πως ειμαι απλα τυχερος το μονο που κανει ειναι να καταφερνει να μου σπαει τα νευρα με την "τα πηρα λιγο μυτες" σκεπτικη του.
Ας καθισει ο καθενας και κυριως η ΚΑΘΕΜΙΑ, ειδικα αυτοι που τα ξερουν να σκεφτει πως φερθηκα και πως αντεδρασαν και τοτε να καθησω να την ακουσω την μαλακια μου.
Αρα εχετε δικιο και σας ευχαριστω που μου θυμισατε ΠΑΛΙ ποιος ειμαι. :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου