Τελευταία συνηθίζω να διαβάζω κείμενα του Πιτσιρίκου με τον καφέ μου και πολύ το απολαμβάνω!
Σήμερα λοιπόν πέτυχα ένα παλιό του κείμενο (του 2006 - Και οι τρεις ήταν υπέροχοι! ) και μου έκανε τρομερή εντύπωση. Γενικά εκτιμώ ιδιαίτερα τον τρόπο που γράφει και ομολογώ πως ζηλεύω την ευκολία με την οποία φαίνεται να μιλά για δύσκολα και βαριά θέματα.
Δεν θέλω να σταθώ σε όσα γράφει, θέλω απλά να επισημάνω μια φράση του κοντά στο τέλος:
"Επίσης, αν διαφωνείτε με αυτά που γράφω, δεν με νοιάζει, όχι επειδή είμαι απόλυτος, αλλά επειδή συνήθως διαφωνώ κι εγώ με αυτά που γράφω – μιλάω σοβαρά."
Μακάρι να είχα βρεί το θάρρος να το αποδεκτώ κι εγώ νωρίτερα. Δεν πειράζει όμως γιατί τουλάχιστον βρήκα έναν άνθρωπο που με έκανε να το καταλάβω και το χαίρομαι. Σ'ευχαριστώ μεσιέ πιτσιρίκο και όλους εκείνους που μέσα από τα μπλόγκ τους με βοηθούνε να προσπαθώ να γίνω καλύτερος και πιο ειλικρινής μεσιέ και του λόγου μου.
Τα φιλία μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου